Miód rzepakowy – charakterystyka
Miód rzepakowy zdecydowanie różni się od innych znanych miodów. Powstały w procesie zapylania kwiatów rzepaku surowiec jest kremowy, ma jasny, biały kolor. Również jego smak jest dość charakterystyczny, delikatny z wyraźną słodyczą i goryczką. Zapach jest słodki, z wyczuwalnym aromatem kwiatów rzepaku, lekko gorzki.
Na szczególną uwagę zasługuje skład miodu rzepakowego. Jest on dość kaloryczny – 100 g miodu to 340 kcal. W 100 g miodu rzepakowego znajduje się 80 g węglowodanów – to glukoza, fruktoza, dekstryna. To właśnie zawartość dekstryn w tym gatunku miodu jest najwyższa i wynosi 7 procent więcej niż w innych odmianach. Zawiera również wiele kwasów organicznych, minerałów, witamin, substancji biologicznie czynnych.
Miód najlepiej przechowywać w temperaturze 8 – 20 °C, nie w lodówce, w suchym zaciemnionym miejscu. Opakowanie powinno być szczelne, najlepiej szklane, aby nie wchłaniał obcych aromatów. Miód przechowywany przez ponad rok traci swoje cenne właściwości lecznicze.
Miód rzepakowy – właściwości prozdrowotne
Trudno polemizować z korzystnym działaniem tego rodzaju miodu. Miód rzepakowy ma niezliczone właściwości. Świetnie sprawdza się w profilaktyce zdrowotnej, zwiększając odporność organizmu i usuwając toksyny. Poza tym pomaga przywrócić równowagę hormonów w organizmie. Dobrze działa na serce w przypadku miażdżycy czy innych chorób układu krążenia, pomaga walczyć z niedokrwistością, poprawiając skład krwi. Przyczynia się do normalizacji metabolizmu w organizmie.
Pomaga też w normalizacji funkcji wątroby i uwalnianiu enzymów wątrobowych. Jest całkowicie wchłaniany przez jelita, więc przy chorobach przewodu pokarmowego jest po prostu niezastąpiony. Może być stosowany jako środek profilaktyczny na wrzody żołądka, zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka, jelit i zaparcia.
Miód rzepakowy to dobre źródło boru, który bierze udział w budowie tkanki kostnej. Tym samym jego spożywanie poprawia regenerację tkanki kostnej. Jest niezwykle pomocny przy leczeniu schorzeń górnego układu oddechowego. Jest także stosowany zewnętrznie do leczenia ran. Ma działanie hemostatyczne, dezynfekujące. Pomaga w usuwaniu stanów zapalnych i przyspiesza gojenie.
Zastosowanie miodu rzepakowego
Miód ten najlepiej spożywać w formie niepodgrzanej, zachowuje wtedy najwięcej swoich właściwości. Można go jeść po prostu z łyżeczki, dodać do wody, mleka, herbaty, jogurtu czy owsianki.
Szukając przepisów tradycyjnej medycyny, znajdziemy i takie, w których jednym ze składników jest miód rzepakowy. Na przeziębienie można przygotować kompozycję na bazie aloesu i miodu. W tym celu należy połączyć sok z aloesu i miód rzepakowy w stosunku 1:5. Taki „lek” należy pić 3-5 razy dziennie aż do wyzdrowienia.
Inny przepis może być pomocny w przypadku chorób układu krążenia. Do 100 g miodu należy dodać sok z połowy cytryny, 50 g rodzynek i 50 g suszonych moreli. Suszone morele i rodzynki powinny być dobrze umyte i posiekane. Taką mieszankę powinno się stosować 2-5 razy dziennie przez miesiąc.
Miód rzepakowy wykorzystać można także kosmetyce np. jako dodatek do kremów do rąk i stóp, płynów do kąpieli. Dobrze sprawdzi się jako odżywka do zniszczonych włosów.
Przeciwwskazania i ewentualna szkodliwość
Nie istnieją szczególne przeciwwskazania co do stosowania miodu rzepakowego, chyba że ktoś jest na niego uczulony. Co ważne, ten rodzaj miodu rzadko wywołuje reakcje alergiczne. Ograniczać jego spożywanie powinny jedynie osoby z cukrzycą, ponieważ posiada wysoki indeks glikemiczny i zbyt duże spożycie może powodować niebezpieczny wzrost glikemii.
Miodu nie powinno się też podawać dzieciom poniżej 12. miesiąca życia. Ostrożność powinny zachować również kobiety w ciąży, bowiem miód może zawierać bakterie toksyny botulinowej.
Miód rzepakowy może utracić swoje właściwości prozdrowotne po podgrzaniu powyżej temperatury 60 stopni, dlatego powinno się na to uważać, mieszając go np. z herbatą czy mlekiem. Aby uzyskać maksymalne korzyści z produktu, lepiej jeść go na pusty żołądek.