Krwawa Mary – legenda
Krwawa Mary nazywana jest duchem lub wiedźmą. Na świecie istnieją różne wersje jej pochodzenia, nie ustalono jeszcze, czy naprawdę żyła i jak się nazywała. Pojawiały się różne hipotezy – o królowej, nieszczęśliwej matce, Dziewicy Maryi, córce lub oblubienicy szatana. Może to też być połączenie kilku postaci historycznych i fikcyjnych.
Legenda głosi, że aby wywołać zjawę Krwawej Mary, należy poczekać do zmierzchu. Jeżeli śmiałek stanie w ciemnym pokoju przed lustrem, odpali świece, a następnie wypowie na głos „Krwawa Mary”, przywoła ducha kobiety.
Krwawa królowa
Jako pierwowzór Krwawej Mary najczęściej wskazuje się Marię I Tudor, królową Anglii, które swe rządy sprawowała w latach 1553-1558. Przydomek ten zawdzięczała swoim krwawym rządom. Była zagorzałą katoliczką i planowała aby Anglia wróciła do tej religii. Na skutek jej działań, na stosie spalono 300 protestanckich heretyków w ramach tzw. prześladowań maryjnych. Wybór takiego przydomka dla Marii I Tudor może trochę dziwić. Wszak w XVI typową karą za herezję było właśnie palenie na stosie. Jej własny ojciec, Henryk VIII, zamordował 81 osób za herezję, a przyrodnia siostra Elżbieta I również zamordowała dziesiątki ludzi za ich wiarę.
Obrazy z rządów Marii Tudor zapisały się w historii dzięki protestanckiemu „martyrologowi”, Johnowi Foxe. Jego bestsellerowe dzieło „Księga męczenników Foxe’a”, było szczegółowym opisem każdego męczennika, który zginął za swoją wiarę w Kościele katolickim. Po raz pierwszy opublikowano je w 1563 roku.
Chociaż praca obejmowała wczesnochrześcijańskich męczenników, średniowieczną inkwizycję i stłumioną herezję Lollarda, to prześladowania za czasów Marii I cieszyły się największą uwagą. Było to częściowo spowodowane wykonanymi na zamówienie, bardzo szczegółowymi drzeworytami przedstawiającymi makabryczne tortury i palenie męczenników. Pierwsze wydanie z 1563 roku zawierało 57 ilustracji, z czego 30 przedstawiało ilustracje z panowania Marii.
Inne legendy
Szereg innych historycznych postaci wskazuje się jako kandydatki na przydomek Krwawej Mary. Jedną z nich jest Mary Worth, która według legendy miała być czarownicą. Została zdemaskowana i wykonano na niej egzekucję poprzez spalenie na stosie w czasie procesów czarownic we wczesnym okresie nowożytnym.
Źródła mówią także o Elżbiecie Batory, siedemnastowiecznej węgierskiej hrabinie, nazwanej przydomkiem Krwawej Hrabiny. Rzekomo torturowała i zabiła około 650 dziewcząt i kobiet, a następnie kąpała się w ich krwi, aby zachować swoją młodzieńczą urodę.
